Ostatnie dnie marca, a pierwsze kwietnia mało różnią się od siebie, w tem tylko cała różnica, że w czem nie dopisał koniec marca, tem nagradza początek kwietnia.

Kwiecień, jużciż zapewne nie darmo tak nazwany, zowie się u ziemian miesiącem "zielonej trawki," a u myśliwych pod koniec miesiącem "ciepłej rosy." Do tej zielonej trawki wzdycha człowiek, ryczy bydlę i kwili wszelka ptaszka, trwożliwa o swe gniazdo i czekająca zagajenia wiosennego maju. Ale cóż?

"Póki z wieczora nie zajdą kosy,

Nie będzie ciepłej dla ziemi rosy,"

A póki ciepłej rosy nie będzie, nie będzie i zielonej trawki. Najwcześniej pękają wierzby i agresty. Na św. Wincenty dnia 5go kwietnia ma już wszelka ptaszka, która do ziemi wróciła, parę swoję; ztąd też przysłowie myśliwych, że:

Święty Wincenty, wesoły z ptaszęty."

Zieloną trawkę wyprzedzają leśne drzewa: klon, jesion, olcha, modrzew i wilcze łyko poczyna kwitnąć, a po ciepłych ściankach i uwrociach okrywa sie dereń i głóg wcześniejszy kwiatem.

Szare marcowe pole poczyna sie nawodzić barwami, a jak zwolna brunatna rózga lasów mieni , czem więcej narastają paczki przyszłego listowia i kwiatu, w tem więcej odcieni i kolorów poczyna sie zmieniać szary krajobraz na lesie, po łanach i łąkach. Nie bywa to tak samo coroku:czasem ożywią się świeżą zielonością pierwej łąki, czasem pierwej oziminy, a podług tego co się wprzód, ożywi, wróży ziemianin rok dobry na paszę lub snop a myśliwy rok dobry na wodne i błotne ptactwo, lub na zbożową i stepową ptaszkę, na przepiórki, kuropatwy i dropie. Bez względu wszakże czy się wprzód łąki, czy oziminy zazielenią pilnuje las swojej pory.

 Marzec u myśliwych" miesiącem " szarego pola" zwany, bywa często jeszcze i bardzo mroźny i śnieżny; ale słońce wzbija się coraz wyżej, dzień coraz dłuższy, panowanie wschodnich wiatrów nastaje, a wiosenne porównanie dnia z nocą sprowadza gwałtowne burze i zmienia nagle całą postać widoków natury na ziemi i niebie.

Już to inny ciąg obłoków, inne zawieszenie chmur, inny kolor nieba i we dnie i w nocy, w czasie porannej i wieczornej zorzy.

Jeszcze luty nie zniósł lodów jeszcze, to: „Na świętego Grzegorza idzie zima do morza.”

         Miesiąc to najszerszego rozlewu i panowania wód. Słotne burze i ciepłe wiatry topią nagle śniegi, woda dostaje się najprzód na lody i nim je połamie, nie wsiąka w zamarzłą jeszcze ziemie i zrządza wylewy. Po puszczach i lasach podnoszą się brody, błonia i poniższe łąki, chały i rojsty, odkryte błota i rudki zmieniają się w jeziora. Po większych rzekach ładuje woda; zwierciadło jeziór i stawów podnosi się w górę, a tam nawet gdzie przez rok cały nie wystąpi powódź, grają fale w promieniach wiosennego słońca. Najszersze to panowanie wód, ztąd też i najgłośniejsze panowanie wodnego ptactwa, które teraz z cieplic powraca i wrzawnie stadami na czyste pada zwierciadła.

Ponad 45 par bawiło się na Balu Myśliwskim, który odbył się w restauracji "DUET” w Trzcińsku Zdroju. Wśród nich członkowie Koła wraz z małżonkami, ich przyjaciele oraz zaproszeni goście w tym starosta powiatu gryfińskiego p. Wojciech Konarski.

Bal otworzył, zgodnie z tradycją, prezes koła, Józef Kubik, który przypomniał ważne wydarzenia z mijającego sezonu.

Z werwą równą tej na polowaniu, myśliwi ruszyli w tany. Panie zwinne i eleganckie, uwodziły na parkiecie. Myśliwskich atrybutów nie brakowało ani w scenografii, ani na stołach. Menu dobrane zostało tak, aby spełnić oczekiwania najbardziej wymagających gustów myśliwskich.

Szampańska zabawa przy akompaniamencie zespołu muzycznego „Składak” oraz liczne konkursy – oczywiście – o łowieckiej proweniencji dostarczyły uczestnikom wielu niezapomnianych wrażeń oraz powodów do uśmiechu.

Zabawa trwała do wczesnych godzin porannych.

Zapraszamy do galerii, aby przybliżyć Wam, to co osobiście widziałem …….

Jest 10 stycznia 2015 roku. Polowanie rozpoczynamy o godz. 8.00, przypomnieniem zasad bezpieczeństwa. To nasze ostatnie polowanie zbiorowe w tym sezonie, które prowadzi kol. Wiesław Krukowski – łowczy. Na zbiórce stawiło się 18 myśliwych w tym również goście a także Diana oraz 6 naganiaczy. Polowaliśmy na nowym obwodzie nr 260. Pogoda była „wyśmienita” a humor dopisywał wszystkim.

Pokot był wyjątkowo okazały. Nasz patron św. Hubert obdarzył pozyskaniem 19 szt. dzika, 3 saren oraz jednego lisa. Królem ostatniego polowania zbiorowego został prezes - kol. Józef Kubik. Natomiast v-ce królem kol. Marian Rataj.

Słowa podziękowania należą się nagance za skuteczne podnoszenie zwierza w tym trudnym okresie, gdzie przejście kilku miotów przy tej aurze, to zadziwiający wyczyn.

Po polowaniu zasiedliśmy do wspólnego poczęstunku oraz czegoś specjalnego… uczestnicy spotkania wiedzą, co autor ma na myśli.

Darz Bór. Do następnego sezonu!!

Zobacz zdjęcia w galerii lub kliknij tutaj.