Jenot z budowy podobny jest do szopa, z tym że ma bardziej puszystą sierść, siwo brązową lub srebrową. Pochodzi z Chin i Japonii i dlatego bywa nazywany japońskim lisem. Jego rejon bytowania około 1955 r. przesunął się przez zachodnią część Białorusi i dalej na zachód. Jenot ma krótki, krępy, nogi krótkie, na grzbiecie sierść ciemniejszą, dolna część głowy i spód szyi czarny, bokobrody żółtawe z włosem do 12 cm, uszy małe, prawie ukryte w futrze, na zewnętrznej stronie czarnobrązowe, ogon puszysty.

Jenot jest mniejszy od lisa; ma długość 60-70 cm, ogon 12-15 cm, wysokość 20-25 cm, masa 6-10 kg.

Jenot żyje w wilgotnych lasach liściastych i mieszanych z gęstym podszyciem, w pobliżu zbiorników wodnych z zaroślami. Prowadzi nocne życie, w dzień śpi. Mieszka w norach lisich lub borsuczych i we wnękach wiatrołomów. W zimie wypoczywa w ukryciu, ale nie jest to właściwy sen zimowy.

Jenot jest wszystkożerny. Zjada jagody, owoce, myszy, ptaki, drobne ssaki, jaja, żaby, owady, ptaki wodne, a także ryby, gdyż potrafi nurkować.

Ruja jenotów odbywa się w lutym i marcu, a ciąża trwa 2 miesiące. Samica rodzi 6-8 szczeniaków, które otwierają oczy po 10 dniach. Przez 2 miesiące żyją mlekiem matki, a następnie karmą przynoszą przez nią. Na samodzielne łowy wychodzą po 5-6 miesiącach.