Broń gwintowana, gładkolufowa i kombinowana, kaliber i amunicja w skrócie

Broń gwintowana

Broń gwintowana, to bron kulowa. Specjalny gwint wytoczony w lufie tej broni pozwala nadać odpowiednią prędkość i ruch myśliwskiego naboju kulowego. Sztucery to najbardziej znany, pojedynczy (jednolufowy) przykład broni myśliwskiej o lufach gwintowanych. Bez lunety, przy tzw. otwartych przyrządach celowniczych – muszce i szczerbince, oddanie strzału jest możliwe na odległość do 100 m, przy założonej lunecie do 200 m. Jest to ważny warunek, ponieważ należy pamiętać, że trzeba myśleć jak i do czego się strzela, a jeśli już strzelać to wiedzieć należy, do czego. Broń gwintowana upowszechniła się wraz z rozwojem rzemiosła rusznikarskiego, napędzanego przez przemysł wojenny. Szczególnie po pierwszej wojnie światowej stały się one po odpowiednim przerobieniu dość powszechne. Mogą być jednolufowe (pojedynki), dwulufowe o ułożeniu pionowym (tzw. bok ekspres) i ułożeniu poziomym, horyzontalnym - ekspres. Są też z większą ilością luf. Wielu myśliwych chwali sobie ten rodzaj broni za lekkość i łatwość noszenia. W magazynku, do którego możemy załadować maksymalnie sześć naboi możemy oddać sześć pojedynczych strzałów. Jest to łatwe ze względu na to, że w przypadku repetiera przeładowanie jest łatwiejsze niż w czasem zdarzającym się sztucerze łamanym. Rozmaita ilość kalibrów i pocisków o różnej mocy pozwala dobrać odpowiedni sprzęt, dostosowany do warunków łowiska i zwierzyny w nim bytującej. Jest to bardzo ważne przy wyborze pierwszej broni, aby wiedzieć, jakie są warunki łowiska, jaki stan zwierzyny, jaki sposób polowania jest nam wygodniejszy czy z zasiadki(np. ambony) czy z podchodu. Z broni o lufach gwintowanych możemy strzelać do zwierzyny grubej i drapieżników. Nie wolno strzelać z myśliwskiej broni gwintowanej do zajęcy i do ptactwa!

Broń gładkolufowa

Najstarszy rodzaj broni. Używany od momentu powstania z ładunkiem prochowym. Jej lufy są gładkie, przez co możemy z niej wystrzeliwać zarówno amunicję śrutową jak i kulową. Należy pamiętać, że w przypadku broni o lufach gładkolufowych, wystrzał kulą może być oddany na odległość maksymalnie 40 m przy użyciu otwartych przyrządów celowniczych. Podobnie strzał śrutem do zwierzyny drobnej lub ptactwa. Dawniej była to jedna z powszechniejszych broni śrutowych, występująca jako jednolufka lub dwulufka tzw. dubeltówka. Najbardziej powszechna broń do polowań na ptactwo i zwierzynę drobną (zając) i drapieżniki (lis). Oczywiście należy pamiętać o tym, że są różne kalibry, najbardziej powszechne to kaliber 12, 16 i 20. Ponadto w zależności o tego, na jakiego zwierza będziemy polować musimy wybrać odpowiedni numer śrutu (jego wielkość), aby podczas polowania nie zniszczyć tuszy zwierzęcia nieodpowiednim doborem amunicji. To istotna rzecz. Dubeltówki, w czasach, kiedy zwierzyny drobnej było pod dostatkiem, polowanie z tym rodzajem broni było najpowszechniejszym. Ze względu na ułożenie luf w broni mamy do czynienia z bokiem, (kiedy lufy ułożone są pionowo) i właśnie z dubeltówką, kiedy układ luf jest poziomy, inaczej zwany horyzontalnym. Bronie gładkolufowe należą do broni łamanych, tzn. wprowadzenie naboi do komór nabojowych a także napięcie iglic następuje po złamaniu broni i ponownym jej złożeniu. Jest to bron lekka, tradycyjna. Dawniej otrzymanie dubeltówki jako pierwszej broni od ojca, było niezwykle zaszczytną chwilą i wiązało się z pierwszym, samodzielnym pójściem na łowy. Obecnie dubeltówka horyzontalna jest mniej powszechna w porównaniu do bocka, z którego strzela się na strzelnicy sportowej i na zawodach strzeleckich. Jest on także powszechniejszy w sprzedaży.

Broń kombinowana

Jak na czas jej powstania była dość innowacyjna, ale zyskała rzesze sympatyków. Bronią kombinowaną nazywamy broń składającą się z przynajmniej jednej lufy gwintowanej i jednej lufy gładkiej. Przy takiej formie mamy do czynienia z kniejówką. Ten rodzaj broni również cieszy się sympatią myśliwych ze względu na uniwersalność, szczególnie w terenie bogatym w różnorodną zwierzynę. Jest możliwość załadowania zarówno amunicji kulowej (w lufie gwintowanej) jak i śrutowej lub kulowej (w lufie gładkiej). Ta broń jest zazwyczaj bronią łamaną, i szybkie złamanie pozwala sprawnie przeładować amunicje. Na polowaniach zbiorowych jest bardzo przydatna. Innym, dość powszechnym typem broni jest trójlufka lub inaczej mówiąc dryling. Zazwyczaj są to dwie lufy gładkolufowe i pod nimi jedna gwintowana. Wyśmienita bron na polowania zbiorowe a ale i na indywidualne, szczególnie w bogatych w zwierzynę łowiskach. Jeśli chodzi o sam zakup broni, to zdania są podzielone wśród wielu myśliwych. Dla jednych ta broń jest zbyt ciężka, dla innych z kolei w sam raz. Jest idealna do używania na polowaniach zbiorowych. Jedno jest pewne, że mamy możliwość wyboru, jaka amunicję załadujemy, w zależności od tego, co spotkamy w łowisku, i nie trzeba żałować, że: ech szkoda, że nie wziąłem dubeltówki! Jest to broń najbardziej uniwersalna pozwalająca polować na każdy rodzaj zwierzyny. Trzeba pamiętać tylko, aby zabrać odpowiednią amunicję na polowanie. W broni kombinowanej są oczywiście i większe rodzaje, a konkretnie układy luf i chodzi o tego typu jak vierlingi czy też czwórlufki. Układ rodzajów luf jest zależny od producenta, podobnie jak w innych rodzajach broni, ale są one stosunkowo rzadkie i niepraktyczne w użyciu. Dlatego tez są wykonywanie zazwyczaj na zamówienie na życzenie klienta.

Kaliber i amunicja

Żeby zacząć mówić o doborze amunicji do broni, trzeba najpierw poznać kilka definicji, które mogą przydać się podczas wyboru. Znajomość oznaczeń na amunicji, kalibru, sposobu zapisu jest bardzo ważna, dlatego warto ją objaśnić. Otóż coś takiego jak kaliber w prostej definicji jest to ilość kul odlanych z jednego funta ołowiu. I na tej podstawie określa się kaliber. Dzięki temu w przypadku broni gładkolufowej myśliwskiej wyróżniamy następujące rodzaje kalibrów: 12, 16 i 20. Największy jest oczywiście 12 w myśl definicji kalibru. Obecny regulamin zabrania używania śrutu o wielkości 5 mm i wyżej. W przypadku kalibrów broni gwintowanej mamy większa różnorodność na rynku broni, warto wspomnieć przy tym o takich kalibrach jak:222.Rem, 7x57R, 7x64, 8x57 i wiele innych zarówno wyższych jak i niższych. Należy zwrócić uwagę na to, że regulamin polowań nie dopuszcza używania kalibru mniejszego niż 5,6 mm. Amunicja musi też mieć określona energię, dlatego na opakowaniach od kulowej amunicji znajdują się dane balistyczne dotyczące danych technicznych pocisku. Ponadto ważne, aby wiedzieć, że do polowań oprócz sprawnej technicznie broni używamy pocisków półpłaszczowych tzn. takich, których zadaniem jest uśmiercenie zwierzyny oszczędzające jej cierpień. Amunicji ostrej, zwanej wojskowa używamy tylko i wyłącznie do polowań na drapieżniki. Jest to bardzo ważne i należy przestrzegać tych warunków. Przy niektórych kalibrach jest R. Oznacza to, że jest to pocisk do broni łamanej. Np. mamy sztucer o kalibrze 7x64 i jest to ten sam kaliber, co 7x65R w kniejówce. Z tym, że sztucer nie jest bronią łamaną i nie potrzebuje dodatkowego milimetra na wystającą, kryze, która zapobiega wsunięciu się naboju do luf. Literka R oznacza w prostym tłumaczeniu – przeznaczone do broni łamanej. Podsumowując w znaku 8x56 pierwsza liczba oznacza kaliber a druga długość łuski.

Jak rozumieć Łowiectwo

Wbrew obiegowym opiniom, którym bardzo często ludzie dają wiarę, łowiectwo nie jest sportem i nie polega na strzelaniu do biednych stworzeń dla przyjemności. Jego rola i znaczenie zmieniały się w przeciągu wieków, od podstawowego sposobu zdobywania przez człowieka mięsa i skór, poprzez rozrywkę - nie zawsze godną i często wynaturzoną, aż do czasów współczesnych, kiedy to łowiectwo stało się nauką i sposobem gospodarowania populacjami zwierząt dziko żyjących, a także ich środowiskiem życia - czyli tzw. biotopem.

Obecnie łowiectwo jest więc formą ochrony przyrody, mającą na celu przede wszystkim dostosowywanie liczebności populacji zwierząt dziko żyjących, do ciągle zmienianego przez człowieka środowiska ich występowania. Podstawą gospodarki łowieckiej jest więc nauka zwana ekologią. W największym skrócie i uproszczeniu, bada ona zespoły zależności pomiędzy populacjami poszczególnych gatunków , a ich środowiskiem występowania oraz wzajemne zależności pomiędzy poszczególnymi osobnikami i populacjami organizmów żywych zamieszkujących określony teren.

W zakresie jej zainteresowania leżą więc takie parametry populacji jak: zagęszczenie, rozmieszczenie, migracje, struktura płciowa, struktura wiekowa, struktura socjalna, rozrodczość, śmiertelność i dynamika liczebności. Z drugiej strony nauka ta bada środowisko występowania populacji, a w znaczeniu łowieckim interesuje się zwierzyną - jako składnikiem biocenoz. Bada łańcuchy pokarmowe, wzajemne interakcje czyli stosunki międzygatunkowe, wpływ poszczególnych czynników środowiska na zwierzęta itd.

Dysponując całą tą ogromną wiedzą, popartą badaniami prowadzonymi na Wydziałach Leśnych, Biologii i Ekologii, Zoologii oraz weterynarii, współczesne łowiectwo ma na celu opracowywanie sposobów ochrony i rozwoju populacji zwierząt łownych, w dobie bardzo silnego przekształcania środowiska naturalnego przez człowieka. Wprowadzane przez człowieka zmiany, zwane często rozwojem cywilizacyjnym, mają olbrzymi wpływ na wszystkie elementy środowiska - zarówno ożywione jak i nieożywione. Najczęściej jest to wpływ negatywny, polegający na jednostronnym, podporządkowanym jedynie ludzkim potrzebom, eksploatowaniu i przekształcaniu naturalnych ekosystemów.

Pomijając już olbrzymie wylesienia, jakich dokonał człowiek rozwijając miasta i przemysł, zabierając tym samym miejsce do życia zwierząt, także wprowadzenie upraw rolniczych diametralnie zmieniło wygląd i charakter krajobrazu. Niektóre zwierzęta posiadające tzw. dużą plastyczność ekologiczną, przystosowały się do nowego miejsca życia. Niestety inne, nie posiadające tak dużych zdolności przystosowawczych, zostały zepchnięte na coraz bardziej kurczące się pod względem obszaru stanowiska. Skutkiem tego było katastrofalne zmniejszenie się ich liczebności, a nierzadko całkowite wyginięcie.

Należy z całą stanowczością stwierdzić, iż ogromna większość zwierząt nie wyginęła lub nie jest zagrożona wyginięciem w wyniku bezpośredniego działania człowieka w postaci polowania. Najczęściej przyczyną tego stanu rzeczy jest brak zapewnienia tym gatunkom i populacjom optymalnych warunków do życia, zniszczenie lub bezpowrotne przekształcenie ich naturalnego środowiska, zniszczenie bazy pokarmowej oraz niepokój wprowadzany do ich ostoi. Efektem takich działań jest naturalne ograniczenie rozrodczości przez populację, spowodowane brakiem żeru. Nie zauważona w porę zmniejszona liczebność populacji, przy stale pogarszających się warunkach jej bytowania, oraz nie objęcie w porę ochroną, powoduje wyginięcie gatunku lub populacji z danego terenu, lub w najlepszym razie migrację na inny teren. To jest najczęstsza przyczyna znikania populacji i gatunków z powierzchni Ziemi, a nie jak chcieliby wrogowie łowiectwa i niektórzy niedouczeni ochroniarze, strzelba. Pozyskanie zwierzyny w drodze odstrzału, jak dowodzą badania zastępuje inne przyczyny śmiertelności populacji - np. choroby zwane epizoocjami. Nie jest więc tak, że pewien procent ginie w wyniku wydarzeń losowych, innych w wyniku chorób, a jeszcze inny w wyniku odstrzału. Odstrzał ma charakter kompensacyjny, a więc wraz z odstrzałem zmniejsza się procent innych przyczyn śmiertelności.

Dla przykładu, przegęszczona populacja na danym terenie zaczyna cierpieć na niedostatki żerowe. W wyniku niedożywienia, jej potomstwo przychodzi na świat słabsze i częstsze są przypadki upadków. Do tego dochodzi jeszcze duże ryzyko rozwinięcia się chorób zakaźnych w przegęszczonej populacji. W efekcie następuje spadek liczebności i pogorszenie jakości osobniczej, w wyniku chorób i niedożywienia. Tymczasem prowadzony w takiej populacji odstrzał, redukuje nadmierną liczebność, pozwala na uzyskanie zdrowego i dobrze odżywionego przychówku, a charakter selekcji osobniczej pozwala na pozostawienie najlepszych i najbardziej okazałych przedstawicieli gatunku. Zapobiega także rozwojowi groźnych również dla zwierząt domowych i człowieka epizoocji i pasożytów. Łowiectwo odegrało również wielką rolę w procesie restytucji czyli przywracania wielu zagrożonych gatunków. To właśnie dzięki wiedzy i staraniom naukowców łowieckich i z wykorzystaniem placówek naukowych i doświadczalnych jak choćby stacje terenowe, możemy obecnie podziwiać w stanie wolnym liczne i dobrze rozwijające się populacje zwierząt, które zagrożone były wyginięciem. Najlepszym przykładem takiej restytucji jest choćby Żubr (Bison bonasus), nie fortunnym Bóbr (Castor fiber). Obecnie trwają w Polsce prace nad przywróceniem i rozmnożeniem populacji Głuszca (Tetrao urugallus).

cUWAGA!!!

Zarząd Koła Łowieckiego ,,Cyranka" Trzcińsko-Zdrój zawiadamia, ze dnia 18 maja 2014 roku o godzinie 10:00 w siedzibie koło przy ul. Ceglanej 7 odbędzie się sprawozdawcze walne zgromadzenie.

Witamy na nowej stronie Koła Łowieckiego „Cyranka” w Trzcińsku-Zdroju i zapraszamy wszystkie Koleżanki i Kolegów do częstego odwiedzania naszego portalu. Znajdziecie tu bieżące informacje z życia koła, ciekawe zdjęcia z polowań oraz piękne ujęcia flory i fauny naszych terenów. Dowiecie się także o naszej bieżącej działalności. Osoby które zainteresowały się ogólno pojętą tematyką Łowiectwa zapraszamy do specjalnie przygotowanej zakładki w której można przeczytać podstawowe informację dotyczące naszej pasji. Swoje uwagi, opinie i propozycje prosimy kierować do administratorów portalu na adres email - Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Zapraszamy! Darz Bór!